Şu Otuz üç Pencereli olan Otuz üçüncü Mektub, îmanı olmayanı inşâallah îmana getirir. Îmanı zaîf olanın îmanını kuvvetleştirir. Îmanı kavî ve taklidî olanın Îmanını tahkikî yapar. Îmanı tahkikî olanın Îmanını genişlendirir. Îmanı geniş olana bütün kemalât-ı hakîkiyyenin medârı ve esası olan mârifetullahta terakkiyat verir; daha nuranî, daha parlak manzaraları açar. İşte bunun için, “Bir pencere bana kâfi geldi, yeter” diyemezsin. Çünki: Senin aklına kanaat geldi, hissesini aldı ise; kalbin de hissesini ister. Ruhun da hissesini ister. Hattâ hayal de o nurdan hissesini isteyecek. Binaenaleyh herbir pencerenin ayrı ayrı faideleri vardır.

Mi’rac Risalesi’nde asıl muhatâb, mü’min idi; mülhid ikinci derecede istima’ makamında idi. Şu risalede ise muhatâb, münkirdir; istima’ makamlarında mü’mindir. Bunu düşünüp öylece bakmalı.

Fakat maatteessüf mühim bir sebebe binaen şu mektub gayet sür’atle yazıldığından ve hattâ müsvedde halinde kaldığından, elbette bana ait olan tarz-ı ifadede müşevveşiyet ve kusurlar olacaktır. Nazar-ı müsamaha ile bakmalarını ve ellerinden gelirse ıslahlarını ve mağfiret ile bana dua eylemelerini ihvanlarımdan isterim.

İlkÖnceki(690) Sonraki Bölüm